Dit is een kleine geschiedenis van eeuwenoud natuuronderzoek met twee mannen en een vrouw als hoofdpersoon. De tijd van ‘gewoon leven’ is voorbij. Wie is er intussen niet achter gekomen dat alles ingewikkeld is? De eerste die aandacht verdient is een eigenzinnige Fries, die op jonge leeftijd in het Hollands Diep verdronken is, de tweede een Brit, die op zijn oude dag de draaiing van de polarisatie van het licht in een magneetveld ontdekt had, en de derde een Poolse vrouw die dankzij onvoorstelbaar geduld gezien had dat Radium, door haar ontdekt, kankers weg kon branden: ze heeft er een Nobelprijs voor gekregen. Is dit allemaal mogelijk geweest zonder de vondsten van Maxwell en van Einstein?

This is a history about physical research, but students in the humanities may find it interesting as well. Despite the strong emotion music can evoke, and the many pieces for string instruments and piano written in his youth, the author chose to become a scientist. Being lucky with his findings, he however left science when he was fifty. People with an own agenda, hiding behind science, showed that personal interests count more than physical phenomena. After his proof that the mass loss of stars is caused by fluctuations, he found that it was Huygens, not Newton, who had shown that force is linked to acceleration, not velocity. These discoveries take sizeable parts of chapters 5 and 8, while other phenomena are discussed as well, for instance radioactivity in rain from Russia after explosions in a nuclear reactor. His risky arguments with politicians, original ordering of texts, and exquisite play with history and literature give glimpses of the author’s soul.